#ฟวนจ special ; ep18

far far away

special ep 18

; ทริปปูซาน

(nc 18+)

(ปล. นี่เพิ่งเคยเขียน ผิดพลาดยังไงขออภัยนะคะ)

แจฮวานกำลังตื่นเต้น

ตื่นเต้นอีกแล้ว ตั้งแต่พบฮวังมินฮยอนชีวิตของเขาก็เหมือนจะมีความตื่นเต้นตลอดเวลา ทั้งตอนที่เจอหน้ากันครั้งแรก หรือจะเป็นตอนที่ถูกจูบอยู่หน้าร้านข้างทาง และกระทั่งตอนนี้ ตอนที่เขายืนอยู่ที่หน้าห้องพักในปูซาน มือหนึ่งถืออมยิ้มรสสตรอเบอร์รี่ ส่วนอีกมือลังเลที่จะเปิดประตูเข้าไปพบฮวังมินฮยอน

ก็เพราะว่าข้อความนั้นจากอีกคนนั่นแหละ

 ‘รีบๆกลับมานะครับ’

‘แฟนพี่’

ขี้ตู่ชะมัด

ใครเป็นแฟนฮวังมินฮยอนกัน

ตานั่นยังไม่ได้ขอเสียหน่อย

ที่จริง-- ทุกอย่างที่เราทำมันก็ชัดเจนแล้วว่าเป็นแฟนกัน แต่พอแจฮวานถูกยุนจีซองที่เป็นแฟนเก่า ถามว่ามีแฟนหรือยังเขาก็ดันตอบไม่ได้เสียนี่ว่ามีหรือไม่มี ถึงการกระทำทุกอย่างมันจะชัดเจนก็เถอะ จับมือกัน กอดกัน หอมแก้มกัน จูบกัน แต่มินฮยอนก็ไม่เคยพูดนี่ว่าเขาเป็นแฟนอีกฝ่าย

แจฮวานก็เลย... นอยด์แดกไปเองคนเดียว ลุกหนีจากตักอีกคนที่กำลังตั้งใจดูละครออกมาท้าลมหนาวเดินไปมาร์ทที่อยู่ไม่ไกลเพื่อซื้ออมยิ้มแค่ไม้เดียวแล้วออกมาเดินเล่นแถวชายทะเล ถ้าเป็นเมื่อหลายเดือนก่อนคงจะเลือกสูบบุหรี่ แต่ตอนนี้เขาเลิกแล้ว ที่จะอยู่เป็นเพื่อนได้เลยมีแต่อมยิ้มอันละไม่กี่วอนเท่านั้น

กะว่าจะเดินชมพระจันทร์ชมดาวไปเรื่อยเปื่อย (ตอนทุ่มกว่าๆ) ไปซักพักให้หายนอยด์แล้วค่อยกลับเข้าที่พัก แต่ว่าคุณลอนดอนที่ควรจะตั้งใจดูละครอยู่ในห้องกลับไลน์มาตามให้เขากลับเขาไปเดี๋ยวนี้ซะงั้น

ด้วยข้อความที่กล่าวหาว่าเขาคือแฟนตัวเองนั่นแหละ

ขอก่อนสิเว้ย

อย่ามาขี้ตู่นะ

“เชี่ย!”

“จะยืนกินอมยิ้มอยู่ตรงนี้อีกนานมั้ย”

ประตูห้องถูกเปิดออกโดยคนที่อยู่ข้างใน แจฮวานสะดุ้งสุดตัวเพราะจู่ๆประตูก็เปิดผัวะออกมา ดูท่าคงจะแอบมองเขาผ่านตาแมวแล้วหงุดหงิดที่เขาไม่เปิดประตูเข้าไปซักที มินฮยอนขมวดคิ้ว มองหน้าเขาก่อนคว้าข้อมือคนตัวเล็กกว่าให้เขามาข้างใน

“จะออกไปทำไมไม่ใส่เสื้อหนาๆอะ”

เอาอีกแล้ว คุณคนขี้ดุเริ่มดุเขาอีกแล้ว

“ก็กะว่าจะออกไปแป๊ปเดียวอะ”

“ไม่หนาวหรอ”

“หนาวสิ”

มินฮยอนลากเขามาหยุดที่กลางห้องพัก ขโมยอมยิ้มของเขาไปอมไว้เอง ก่อนหยิบผ้าห่มที่เจ้าตัวใช้นั่งคลุมตอนดูละครขึ้นมาห่อตัวเขาเอาไว้ พันรอบๆแจฮวานเหมือนห่อผักกินหมูย่าง แถมยังกอดเขาไว้อีกที แน่นเสียจนเจ้าตัวเล็กเริ่มโวยวาย

“อึดอัดนะโว้ยยยย”

“ลงโทษเด็กดื้อ” คนอายุมากกว่าว่า ก้มหน้ามองเจ้าน่ารักในอ้อมกอดที่ถูกห่อไว้ด้วยผ้าห่มอีกที

“ผมดื้ออะไรอะ”

“วันหลังคิดอะไรอยู่ก็บอกพี่”

“......”

“อย่าคิดไปเอง เข้าใจมั้ยครับแฟนพี่”

“ผมไม่ใช่แฟนพี่ซักหน่อย…”

แจฮวานก้มหน้างุด พึมพำในลำคอจนแทบไม่ได้ยินเสียง อีกคนก้มหน้าเอาหัวพิงกับไหล่กว้างเอาไว้ ซ่อนใบหน้าแดงๆของตัวเองไว้ให้พ้นสายตาของคนตัวสูง หากใบหูแดงจัดก็ปิดไม่มิด มินฮยอนหัวเราะ กัดอมยิ้มที่เหลือเพียงเล็กน้อยให้แตกละเอียด โยนก้านสีขาวทิ้งก่อนใช้สองมือประคองแก้มนิ่มให้เงยหน้าขึ้นมามองกัน

“นี่การกระทำเฉยๆไม่พอหรอ”

“มันก็พอ แต่มันแบบ--”

“แจฮวานอ่า”

“....อะไร”

“เราเป็นแฟนพี่นะ”

“....”

“ไม่เอาคำตอบนะ-- นี่ประโยคบอกเล่า”

คนในผ้าห่มกำลังจะก้มหน้าหนีอีกครั้ง หากมินฮยอนจับล็อคไว้ไม่ให้ก้มหน้าหนีไปไหนอีก เขาก้มหน้าลงประทับริมฝีปากเคลือบรสชาติหวานของอมยิ้ม ชายหนุ่มลิ้มรสหวานแบบเดียวกันบนริมฝีปากบางที่ขยันพูดช้าๆ ก่อนจะเข้าไปแบ่งปันรสชาติที่ชัดเจนยิ่งกว่านั้นจากเศษอมยิ้มในปากเขา ผ้าห่มที่ห่อตัวแจฮวานร่วงลงไปกองกับพื้น มีแต่ร่างสูงๆของคนตรงหน้าที่ตระกองกอดเขาไว้ แบ่งปันความอบอุ่นให้กันแทนผ้าห่มผืนบางๆ

            อมยิ้มในปากละลายหมดแล้ว มินฮยอนละริมฝีปากออกมาดูผลงานของตัวเอง แจฮวานหน้าแดงแจ๋ กัดริมฝีปากตัวเองกลั้นความเขินไว้ไม่อยู่ มือเรียวๆนั่นขยำเสื้อเขาเสียยับยู่ยี่

น่ารักจนอยากขย้ำ

            “เฮ้ยพี่!”

            ถึงปากจะบ่นว่าแจฮวานอ้วนแบบนั้น แต่แค่เขารวบทั้งตัวขึ้นอุ้มก็ลอยวืดจากพื้นแล้ว อ่า.. ยังโชคดีที่เตียงอยู่ใกล้ ไม่อย่างนั้นละก็ เช้าวันต่อมามินฮยอนอาจจะปวดหลังได้

“ไอ้แฟนขี้คิดมาก”

เสียงหัวเราะเล็กแหลมดังขึ้นตอนที่หลังสัมผัสกับเตียงกว้าง มือใหญ่ๆ จี้เอวนิ่มเป็นการลงโทษคนที่คิดไปเองเก่ง แอบบีบตรงนั้นทีตรงนี้ทีแบบไม่ให้น้องรู้ตัว จะตรงไหนก็นิ่มมือไปเสียทุกส่วน

“ฮ่าๆ! พี่! พอเว้ย! โว้ย! ฮ่าๆๆ”

แจฮวานหยุดคนขี้แกล้งด้วยการยกสองมือขึ้นคล้องคออีกฝ่าย รั้งมินฮยอนให้ก้มลงมาจูบเขา จุมพิตที่ไม่รีบร้อน อ่อนหวาน และอบอุ่นทำให้คนข้างใต้เริ่มเบื่อหน่าย เขาเป็นฝ่ายเปลี่ยนเกม ดูดดึงเนื้อนิ่ม เปลี่ยนเกมหวานให้กลายเป็นเกมร้อนได้ไม่ยาก

มืออีกฝ่ายไม่เคยอยู่สุข มินฮยอนล้วงมือเข้าไปใต้เสื้อฮู้ดสีเทา ทันทีที่มืออุ่นสัมผัสกับหน้าท้องอีกคน แจฮวานก็สะดุ้งเฮือก ริมฝีปากร้อนย้ายจากปากบางไปสัมผัสที่ต้นคอขาว จูบเบาๆ ก่อนกระซิบชิดหู

“ถ้าบอกพี่ว่าไม่ พี่ก็จะหยุดแค่นี้นะ-- แจฮวานอ่า”

ขนลุกเกรียวไปหมดทั้งตัว เขาสบตากับคนข้างบน มินฮยอนดูจะรอให้เขาพูดจริงๆ ว่าจะไม่ หรือจะไปต่อ แจฮวานก็อยากจะพูดว่าหมายถึงอะไรหรอ แต่หากเขาโตพอที่จะเข้าใจทุกอย่างแล้วว่าฮวังมินฮยอนหมายถึงอะไร

เขาหยุดคิด สองมือที่โอบรอบคอมินฮยอนดึงให้คนอายุมากกว่าทิ้งกายลงมากอดเขาไว้ แจฮวานมองเพดานห้อง มินฮยอนไม่ว่าอะไร เขาดึงมือออกจากเสื้อฮู้ด ก่อนใช้สองมือกอดตอบเขา

“ผมเคยเล่าให้พี่ฟังยังว่าผมไม่เคย”

“อื้อ.. เราเคยบอกแล้ว”

มินฮยอนขยับออกจากบนร่างเล็กไปนอนข้างๆ เพราะว่ากลัวอีกฝ่ายหนัก มือข้างนึงรองหัวตัวเอง ส่วนอีกข้างก็คว้ามือเรียวมากุมไว้

“เราบอกว่ากลัวเจ็บ”

“ไอ้กลัวเจ็บมันก็มีส่วน”

“.....”

“แต่จริงๆ แฟนเก่าผมบอกเลิกเพราะเรื่องนี้แหละ.. ผมไม่ให้มันอะ แล้วมันก็ทิ้งผม ตลกปะ”

เล่าตอนนี้มันก็ขำ ขนาดเจ้าของเรื่องอย่างคิมแจฮวานยังอดหัวเราะออกมาเบาๆไม่ได้ตอนนึกถึงเหตุผลที่เขาเลิกกับแฟนเก่าเวรตะไลนั่น

ตอนนั้นเราก็มาถึงขั้นนี้.. ไม่สิ อาจจะถึงขั้นเกือบใส่แล้วด้วยซ้ำ

ไอ้เวรนั่นไม่เคยถามว่าเขาอยากหรือไม่อยาก พร้อมหรือไม่พร้อม ในหัวก็มีแต่เรื่องจะเอาอย่างเดียว แน่นอน ปลายทางมันก็เลยไม่ใช่สีขาว แต่เป็นสีแดงจากเลือดปากมันนั่นแหละ

ใช่-- แจฮวานต่อยปากมัน ก็ในเมื่อบอกแล้วว่าไม่เอาแล้วไม่ยอมหยุด มันก็ต้องจบแบบนี้แหละ

อันที่จริง มาจนถึงตอนนี้เขาก็แอบกลัวการมีเซ็กส์ กลัวว่าถ้าสมมติถ้าให้ไปแล้ว อีกคนจะหายไป เหมือนคนเก่าที่เข้ามาเพราะหวังแค่เรื่องนี้

“.....งั้นนอนเถอะ ฝันดีนะ”

“พี่ตื่นอยู่ไม่ใช่ไง”

แจฮวานพูดติดตลก เหลือบมองต่ำ ก็ไม่ใช่ว่าไม่รู้น่ะนะ

“เดี๋ยวพี่ไปเข้าห้องน้ำเอาก็ได้”

“โถ่ น่าสงสาร”

“เรานอนเถอะ ฝันดีนะครับ”

มินฮยอนลุกขึ้นยืน ส่วนแจฮวานก็ลุกขึ้นนั่งลงบนเตียง คนอายุมากกว่าจุมพิตหน้าผากเขา ก่อนตั้งท่าจะหมุนตัวไปเข้าห้องน้ำจัดการธุระของตัวเองอย่างที่ว่าจริงๆ

ถ้าเป็นคนนี้

ถ้าหากว่าเป็นฮวังมินฮยอน

ก็คงจะไม่เป็นอะไรล่ะมั้ง

“มันเพิ่งทุ่มครึ่งเองปะพี่ ผมนอนไม่หลับหรอก”

มือเรียวดึงชายเสื้อเชิ้ตของมินฮยอน ช้อนตาเรียวมองคนที่มองเขาด้วยความสงสัย แจฮวานยกมือขึ้นเกาแก้ม ไม่อยากจะพูด แต่เขาเองก็รู้สึกจะไม่ไหวแล้วเหมือนกัน

หน่า.. สองหัวมันก็ย่อมดีกว่าหัวเดียว

“ออกกำลังกายแก้หนาวปะ

*

*

*

โรงแรมห่าอะไร

ทำไมมีถุงยางกับเจลหล่อลื่นให้วะ

แจฮวานได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจ เพราะถึงได้คำตอบไปก็ไม่ได้ช่วยให้ความปวดแสบที่ช่วงล่างสบายขึ้น เขาเชิดหน้ามองเพดานห้องสีขาวสะอาดตาตอนที่นิ้วที่สามเริ่มรุกรานพื้นที่คับแน่น

ใช่ มันเจ็บ

“แจฮวาน-- พอแค่นี้มั้ย เราเจ็บหรือเปล่า”

และอีกคนก็ขยันถามตั้งแต่ชำแรกนิ้วแรกเข้ามามาจนถึงนิ้วที่สามแล้วยังถามอยู่ ใจแจฮวานอย่าจะด่าแล้วถีบอีกคนให้เอานิ้วออกไปให้พ้นๆ แต่เขาก็อดทนกัดริมฝีปาก ส่ายหน้าปฏิเสธอีกคน

เส้นผมสีน้ำตาลเข้มกระจายบนหมอนสีขาวดูสวยจนแทบอดไม่ไหว ฮวังมินฮยอนกำลังอดทนไม่แพ้กับคนใต้ร่าง ทั้งความแสบซ่านบนแผ่นหลังอันเกิดจากเล็บยาวของอีกคนที่จิกลงมา หรือความอึดอัดของช่วงล่างที่ต้องการการปลดปล่อย

ไม่ไหว

แต่ก็ต้องอดทน

“ขะ.. ขยับดิ”

แจฮวานพูดเบาๆ เหลือบตามองมินฮยอนที่อยู่บนร่างก็จะยกสองมือปิดตาตอนที่นิ้วทั้งสามนั้นเริ่มขยับสร้างความคุ้นชิน

“แม่ง--”

คนอายุน้อยกว่าซี๊ดปาก สบถด้วยความเจ็บปวด บิดเร้าหนีความเจ็บนั้น หากก็ยังพยายามอดทน

“เจ็บหรอ”

“ไม่-- อย่าเอาออก”

กระโจนกอดอีกคนที่ทำถ้าเหมือนจะถอนนิ้วออก แจฮวานซบใบหน้าลงบนลาดไหล่กว้าง หายใจเข้าออกอย่างรวดเร็ว ให้เนื้อผ้าของเสื้อเชิ้ตสีขาวซับน้ำตาที่ไหลออกมาด้วยความเจ็บปวดไว้เงียบๆ

เจ็บแต่รู้สึกดีเป็นยังไงก็เพิ่งรู้

“เจ็บไม่ใช่หรอ”

“ไม่เจ็บ.. ทำต่อนะ--พี่นะ”

“อย่าอ้อน”

“อ๊ะ--”

“ถ้าเจ็บก็กัดไหล่พี่แล้วกัน”

ถึงจะบอกแบบนั้น แต่ใครมันกล้าไปกัดไหล่กว้างๆนั่นกัน

มินฮยอนขยับนิ้วช้าๆ ตระกองกอดคนที่กอดเขาไว้แน่นเหมือนลูกโคอาล่า ลูบหัวปลอบประโลม ก่อนย้ายมาวุ่นวายกับจุดศูนย์กลางของคนตัวเล็กกว่า

มันตื่นเต็มตัว และพร้อมปลดปล่อย

“อยากเสร็จมั้ย”

“อื้อ..”

“ถอดเสื้อให้ที”

เขากระซิบ แจฮวานผละออกมาจากไหล่เขา สบตาคมก่อนขมวดคิ้วมุ่น หากนิ้วเรียวสวยก็เอื้อมมาแกะกระดุมให้เขาช้าๆ

หนึ่งเม็ด

ก็ขยับหนึ่งที

ทั้งข้างหน้า

และข้างหลัง

และเจ้าน่ารักก็แสนรู้งาน มือเรียวๆนั่นเร่งแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตเขาออกจากรังดุมอย่างรวดเร็ว แลกกับการที่มือใหญ่ๆนั่นขยับมือตามจังหวะการแกะกระดุม แต่ครั้นพอเสื้อเชิ้ตราคาแพงหลุดออกจากร่างสูงไป เขาก็ยังไม่ได้แตะปลายทาง

มินฮยอนหยุดมือ ทั้งสองมือ แจฮวานช้อนตามอง ทำสีหน้าออดอ้อน อ้าปากร้องขออยากไปถึงฝัน หากยังไม่ทันพูดอะไร ตาคมๆก็ก้มมองต่ำที่กางเกงยีนส์เนื้อดีของตัวเอง

“กางเกงด้วย”

“พี่แม่งร้ายว่ะ-- อ๊ะ”

เขาขยับนิ้วในช่องทางเป็นการหยุดริมฝีปากบางที่กำลังจะเริ่มต้นบ่นเขา แจฮวานกัดปาก เอื้อมกายไปถอดกางเกงนั้นออก แลกกับการที่จะได้หลุดพ้นช่วงเวลาอึดอัดนี้ไปเสียที

ก็เคยได้ยินว่าไปทะเลกับแฟนสองต่อสอง ยังไงมันก็ต้องเสร็จแน่ๆ

แจฮวานก็ไม่คิด

ว่าจะเสร็จจริงๆ

“อ๊า! จะเอาออกก็บอกก่อนสิ!”

กางเกงยีนส์เนื้อดีหลุดออกจากตัวฮวังมินฮยอนไปพร้อมนิ้วทั้งสามที่หลุดออกจากกายเล็ก มินฮยอนกระตุกยิ้ม เอื้อมกายไปเปิดลิ้นชักหยิบเอาถุงยางออกมาแกะออก พร้อมเจลหล่อลื่น

แจฮวานมองตามทุกการกระทำ เขากลืนน้ำลายลงคอ อีกไม่กี่นาทีนี่จะเสียตัวแล้วจริงๆอ่อวะ ไม่เคยคิดด้วยนะว่าจะมาเสียตัวที่ทะเล โรแมนติกมากปะยังไง

“อย่าเนียน”

มินฮยอนฟาดมือลงบนมือเล็กที่กำลังจะเอื้อมมาช่วยตัวเองให้เสร็จ เขาไม่ปล่อยให้อีกคนถึงฝั่งก่อนหรอก

ก็ต้องไปด้วยกันซี่

“อยากเสร็จแล้วอะ”

“งั้นก็อ้าขาออกสิ”

“...”

“จะได้เสร็จไง”

ท้องทะเลแสนน่ารักก้มหน้างุด ยอมขยับขาขึ้นเกี่ยวเอวสอบอย่างเอาอกเอาใจ เรือใหญ่ก็ไม่น้อยหน้า ก้มลงฟัดเจ้าตัวน่ารักซ้ายขวา ก่อนทิ้งรอยไว้บนหน้าอกขาว และจุมพิตอีกรอบเบาๆ

มินฮยอนขยับตัว สองมือกระชับเรียวขาขาว ส่งเรือจ่อปากทาง มองคนตัวเล็กกว่าที่หลับตาปี๋ด้วยความกังวล

“อย่ากลัว”

“...”

“พี่ไม่ทำแรงหรอก สัญญา”

“อ๊ะ เชี่ย..”

แม่ง--ใหญ่กว่านิ้ว

แจฮวานกลืนทุกคำหยาบลงคอตอนที่เรือแล่นลงสู่ทะเลทั้งลำ เขากัดปาก ไม่อยากจะบอกว่ามันเจ็บกว่าตอนที่ใส่นิ้ว แต่ก็รู้สึกดีไปพร้อมๆกัน

ไออุ่นจากคนตัวใหญ่ทำให้เขารู้สึกปลอดภัย แจฮวานวางมือกับแผ่นหลังกว้าง วาดศิลปะสีแดงจางๆ ตอนที่มินฮยอนขยับตัวเข้าออกช้าๆ อย่างไม่รีบร้อน

“อะ..อืม”

มินฮยอนก็ยังคงอดทนได้ดีเสมอ เขาอยากสบถคำหยาบมากมายเพราะทะเลที่ไม่เคยมีเรือแล่นผ่านนี่มันช่างแน่นไปหมดเหลือเกิน หากเขาก็เหลือเม้มปาก ครางต่ำในลำคอแทนตอนที่แจฮวานเชิดหน้าขึ้น แสดงออกอย่างชัดเจนว่าเขาเดินเรือมาถูกจุดที่ใช่

“พี่-- ตรงนั้น พี่ อ๊า”

“แจฮวานอ่า..”

“มินฮยอน อื้อ มินฮยอน อย่าอ่อนโยนได้มั้ยวะ อ๊ะ”

บางครั้งแจฮวานก็ไม่ชอบเรียกเขาว่าพี่ อย่างเช่นครั้งนี้ที่อีกฝ่ายทำคำว่าพี่หล่นหายไป กระนั้นมินฮยอนก็ไม่ได้ใส่ใจ เขาขยับกายเข้าออก อยากเอาแต่ใจ แต่ก็กังวลว่าแจฮวานจะเจ็บตัว มือใหญ่ขย้ำสะโพกแน่นมือ แจฮวานจะจับส่วนไหนก็แน่นไปหมดทุกส่วน เต็มไม้เต็มมือจนอยากจับกินแรงๆให้มันจบๆไป

อยากเอาแต่ใจชะมัด

“มินฮยอน.. มินฮยอน..”

“อะไรหื้ม”

“เค้าอยากเสร็จมั้งอะ”

ถ้อยคำออดอ้อนทำให้คนเป็นพี่หยุดกิจกรรมที่กำลังทำอยู่ เขาก้มหน้ามองแจฮวานที่ใช้สองมือคล้องคอเขาไว้ มินฮยอนกดยิ้ม จะว่าไป ท่านี้มันก็เมื่อย--

“เหวอออ”

แค่เพียงพริบตาคนที่อยู่ด้านล่างก็พลิกมาอยู่ด้านบนทันที สองมือยึดไหล่กว้างไว้มั่น แผ่นหลังกว้างพิงหัวเตียง มือนึงจับสะโพกอวบ ส่วนอีกมือก็จับส่วนน่ารักของอีกคนไว้

ลึก

กว่า

เดิม

“มินฮยอน..”

“พี่เมื่อยอะ”

“จะบ้าหรือไง พลิกลงไปเลยนะ ทำให้เสร็จดีๆดิ!”

“ถ้าเราขยับ เดี๋ยวพี่ทำให้”

“....”

“อยากเสร็จไม่ใช่หรอ”

“....”

“อย่าเขินสิ”

เสียตัวครั้งแรกกูก็ได้ทดลองขึ้นเลย เยี่ยมจริงๆ เยี่ยมจริงๆ

เพราะข้อเสนอมันหอมหวาน ทะเลกว้างก็เลยตอบรับคำขออย่างง่ายดาย แจฮวานขยับกายขึ้นลงช้าๆ ร้องเสียงหลงทุกครั้งที่หัวเรือแตะโดนจุดถูกใจ เชิดหน้าขึ้นรับจูบที่ประทับรอบลำคอ พรุ่งนี้เช้าคงเป็นรอยแดงแน่ๆ แต่ไม่เป็นไรหรอก เขาเอาเสื้อคอเต่ามาพอดี

มือใหญ่ก็ไม่ผิดสัญญา ขยับขึ้นลงช่วยคนตัวเล็ก และไม่นานอีกฝ่ายก็ถึงฝัน ปลดปล่อยออกมาเต็มมือใหญ่ที่ครอบครองไว้อยู่

“อื้ม”

แจฮวานคลี่ยิ้มพอใจ ก้มหน้าลงจูบคนรัก ขยับสะโพกเบียดเอาใจอีกคนอย่างไม่ลดละ

“แจฮวานอ่า..”

“อื้อ”

กัปตันอยากเดินเรือเองแล้ว ฮวังมินฮยอนเอาแต่ใจด้วยการพลิกแจฮวานลงไปอยู่ข้างล่างตามเดิม จูบริมฝีปากบางเบาๆ ก่อนกระซิบเสียงพร่า

“แจฮวานอ่า”

“อะไร-- ขยับดิ”

“ขอทำแรงๆได้มั้ย”

“....”

“ถ้าเจ็บก็ข่วนหลังพี่ก็ได้นะ”

กัปตันไม่รอทะเลให้อนุญาต เขาสร้างพายุขึ้นทันทีที่พูดจบ แจฮวานร้องเสียงหลัง ผวาดกอดคนตัวสูง พร้อมสร้างผลงานศิลปะไว้บนแผ่นหลังกว้างอีกครั้ง พนันเลยว่ามันต้องเลือดซิบ และคราวนี้ก็ชัด ลึก กว่าเดิม

เหมือนคนบนร่างที่ชัด ลึก และแรงกว่าเดิม

“อ๊ะ อ๊า”

“ฟ...แม่ง--”

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้องเงียบๆ สลับกับเสียงดูดดึงของริมฝีปาก แถมด้วยเสียงครางหวานของคนที่โดนเข้าออกไม่หยุด

“อื้ม..”

“มินฮยอน.. มินฮยอน”

“อ่า...ที่รัก..”

เขาขยับกายช้าลง อยากกลืนกินทะเลที่แสนน่ารักนี้ช้าๆ เพราะว่าเขากำลังจะเสร็จแล้ว

มินฮยอนประทับรอยจูบไปทั่วแผ่นอกขาว กระทั่งแต่งแต้มรอยกุหลาบบนอกครั้งสุดท้าย เขาถึงปลดปล่อยออกมา

ร่างใหญ่ทิ้งกายกอดคนตัวเล็กเอาไว้แน่น อุณหภูมิในร่างกายสูงจนแทบไม่รู้สึกว่าหนาว ทั้งทะเลและเรือใหญ่หอบหายใจ ก่อนฝ่ายคนตัวเล็กกว่าจะพยายามดันอีกคนออก

“อื้อออ เสร็จแล้วก็เอาอออกกก”

“เจ็บมั้ย”

เขาก้มมองคนรัก แจฮวานส่ายหน้าเป็นคำตอบ และได้รับจูบบางๆที่หน้าผากเป็นของรางวัล

“สนุกเปล่า”

“จะสนุกกว่านี้ถ้าพี่ไม่ให้ผมออนท๊อปอะ มันเมื่อย”

“แก้ตัวมั้ยล่ะ”

“ไม่เอาแล้ว--”

“ยังไม่อาบน้ำเลยนี่”

“เดี๋ยว ฮวังมินฮยอน เดี๋ยว!”

มินฮยอนถอนกาย ถอดถุงยางอันเก่าทิ้งลงถังขยันข้างเตียง ก่อนยกคนตัวเล็กขึ้นลอยหวืดจากเตียง จุดหมายต่อไป คือห้องน้ำ

“อาบน้ำกัน”

“เดี๋ยว!”

“พี่จะอาบให้สะอาดๆเลยครับ ที่รัก♡”

*

*

*

แจฮวานหลับไปแล้ว หลังจากเสร็จไปสองรอบติด คนอายุมากกว่าก้มหาเสื้อนอนของอีกคนในกระเป๋าเดินทาง พยายามหาตัวที่หนาที่สุด เพราะเดี๋ยวน้องจะไม่สบายในเช้าวันรุ่งคืน

ก็ใช่ว่าเขาจะอ่อนโยนนี่

มือคว้าเอาเสื้อสเวกเตอร์ตัวหนาขึ้นมาถือไว้ พร้อมกับกางเกงวอร์มผ้านิ่ม ก่อนเดินขึ้นมานั่งบนเตียง สะกิดเจ้าทะเลที่แสนน่ารักในวันนี้ให้ตื่นขึ้นมาสวมเสื้อผ้าดีๆ

“แจฮวานอ่า แต่งตัวก่อน”

“อื้ออออ”

คนน่ารักที่ใช้เสื้อเชิ้ตของเขาห่มต่างผ้าประท้วงในลำคอ ปัดมือใหญ่ที่สะกิดแขนตนออก แต่ก็คว้ามันมากอดไว้แน่นอย่างออดอ้อน

“มินฮยอนจ๋า”

“ครับ”

เหมือนคนเมาเลยแหะ

เขาอมยิ้ม มือข้างที่ว่างเกลี่ยเส้นผมสีน้ำตาลอ่อนอย่างเบามือ

ครืน~

เสียงสั่นครืนของโทรศัพท์ข้างเตียงทำให้มินฮยอนหันไปสนใจ โทรศัพท์เครื่องบางของแจฮวานแจ้งเตือนว่ามีคนส่งข้อความมา

‘มีแฟนหรือยัง?’

‘เงียบเลย 55555’

มินฮยอนไม่ได้อยากจะเป็นคนเสียมารยาท แต่ข้อความบนนั้นทำให้เขาต้องคิ้วกระตุก มือใหญ่คว้าโทรศัพท์ของแจฮวานขึ้นมา ไม่รอช้าที่จะกรอกรหัสสี่ตัวลงไป และแน่นอน รหัสนั้นถูก

‘แจฮวานมีแฟนแล้ว’

‘ไม่ต้องทักมาแล้วนะครับ’

‘น้องจะนอน’

อีกฝ่ายไม่ลดละ ข้อความจากอีกคนยังตอบกลับมาทันทีที่เขาตอบว่าแจฮวานมีแฟนแล้ว

‘นี่แฟนน้องหรอครับ?’

‘ครับ’

‘อำพี่เล่นปะเนี่ย555’

จะให้ตอบว่ามีผัวแล้วมั้ย

เพิ่งเป็นผัวน้องหมาดๆเนี่ย ไอ้เวรเอ๊ย

ฮวังมินฮยอนเริ่มอารมณ์เสีย ไอ้นี่เป็นใครก็ไม่รู้ รู้แต่ว่ามันน่าหงุดหงิดชะมัด

คนตัวสูงเปิดกล้อง ถ่ายรูปแจฮวานตอนกำลังหลับสนิท โดยที่ใช้เสื้อเชิ้ตของเขาห่มแทนผ้าห่ม กดส่งรูป พร้อมพิมพ์ข้อความนิดหน่อย ก่อนจะลบแชทนั้นทิ้ง ล็อคเครื่อง แล้ววางไว้ตามเดิม

จริงๆก็หวงน้อง

แต่น่าจะสุภาพกว่าบอกไอ้นั่นไปว่ามีผัวแล้ว

“แจฮวาน ตื่นมาใส่เสื้อก่อน”

“เค้าง่วงงงง”

“ไม่ใส่จะต่อรอบที่สามมั้ย”

เจ้าคนน่ารักดีดลุกขึ้นนั่งทันทีที่เขาพูดถึงรอบที่สาม เสื้อเชิ้ตที่ห่มไว้ร่วงลง เผยอกขาวที่มีรอยแดงแต่งแต้ม เร่งเร้าให้เขาสวมเสื้อให้ไวๆจะได้นอนต่อ มินฮยอนอมยิ้ม จงใจลังเลสวมเสื้อสีเข้มให้อย่างช้าๆ พร้อมช่วงชิงความหวานที่ริมฝีปากบางไปอีกนิดหน่อย

น่ารักจริงๆ

เมียพี่ :)

#ฟวนจ

171119

/ยกมือขึ้นปิดหน้า

ตอนพิเศษตอนที่18 จากฟิคจอย #ฟวนจ ค่า

ตายล่ะ ตอนแรกว่าจะไม่เขียนฉากอัศจรรย์แล้ว แต่ไปบนไว้ในทวิต นึกว่าจะไม่ได้เขียน แต่กัปตันจัดให้ชุดใหญ่เลยค่ะ ฮือออออออออออ

นี่คือการเขียนฉากแบบนี้ครั้งแรก แบบโจ่งแจ้งจริงๆ ยิ่งกว่าที่ผ่านมา ถ้าไม่ดียังไง สะดุดตรงไหน ขออภัยด้วยนะคะ น้องไม่เคยจริงๆ นี่ครั้งแรก โคตรเขินเลยแง้ กยสดาหเวสาดวนฟกหาสดา

เนื้อเรื่องมันอาจจะเดินมาไว สองคนอาจจะจูบกันไว ได้กันไว อะไรก็ตาม แต่อย่าลืมนะคะ ว่าเขามีเวลาอยู่ด้วยกันแค่สิบวัน พี่มินฮยอนก็จะกลับแล้ว

ฮือ เขินเว้ย เพื่อนกูคนไหนอ่านอยู่นะ มึงลืมไปเหอะว่ากูเขียน 55555555555 ฮือ เขินๆๆๆๆๆๆๆๆ

เจอกันตอนหน้าในจอยนะคะ จะไม่มีตอนพิเศษฉากอัศจรรย์อะไรอีกทั้งนั้น ฮือ 555555 บายค่ะ 555555555